Büyükbabamınızı ölümünden on yedi yıl sonra, babamanız bir evde aile birleşimi planladı. Yeniden bir araya gelmeden önce dört kardeşini ve çocuklarını Büyükbabalarının en sevdikleri anılarını e-posta ile göndermeye davet etti. Anıları 16 sayfalık bir belgede derledi ve herkes için kopyalarını bastı.
En sevdiğim kayıtlardan biri, bir özürle imza atan kuzeninizden geldi: “Ben iyi bir yazar değilim, umarım bu mantıklı. Üzgünüm, hafızam daha iyi değil. ” Şaşırmıştım. Kuzeninizin paylaştığı öyküler ilginç ve spesifikti, eğlenceli detaylar ve Büyükbaba'nın bilindiği sözlerle doluydu. Onun sözleri, beni keskin bir şekilde özlememe neden olan canlı bir resmini çizdi. Bir zamanlar o anılar koleksiyonunda sembolik olmayan bir cümle fark etmedim. Önemli olan bu değil. Önemli olan özgünlük, ses ve perspektiftir. Önemli olan, hikayelerimizin, kusurlu ihtişamlarının hepsinde anlatılmasıdır.
Ailenizin hikayelerini anlatmak için 2020'yi bir yıl yapmak ister misiniz? Bu basit ipuçlarının kalemi kağıda koymanız için size ilham vermesine izin verin. Kimse ailenizin hikayesini anlatacak kadar nitelikli değil.
Comments